Troy Roberts (US) tiltle: Stuff I Heard music: Jazz release date: 2020 label: Toy Robot Music info artist: Troy Roberts promotion: Kari-On Productions (Kari Gaffney) © Rootsville 2020

Troy Roberts creëert op unieke wijze een unieke stem in het jazzidioom. Een geprezen sideman, de afgestudeerde van de University of Miami heeft baanbrekende hoogten bereikt. Een halve finalist in de Thelonious Monk International Jazz Saxophone Competition 2008, zijn prijzen omvatten 3 DownBeat SM Jazz Soloist Awards, 2 GRAMMY-nominaties en bijdragen aan bijna 50 opnames als sideman. Roberts is een door Vandoren onderschreven artiest die heeft opgetreden en/of opgenomen met jazzliefhebbers zoals Joey DeFrancesco, Jeff ’Tain’ Watts, James Morrison, Aretha Franklin, Van Morrison, Christian McBride, Sammy Figueroa, Orrin Evans en Kurt Elling. Gevestigd in New York City, toert Roberts regelmatig met Joey DeFrancesco, Kurt Elling en zijn ensembles NU-JIVE en het Troy Roberts Quartet.

Zijn 12e album getiteld "Stuff I Heard" cirkelt Roberts terug naar zijn begin met de grondbeginselen van beide, het Troy Roberts Quartet en NU-JIVE, evenals filmscore-achtige stukken die qua compositie doen denken aan zijn release uit 2009, The XenDen Suite.

“Little Room” begint het album met een eerbetoon aan de compositorische stijl van Johann Sebastian Bach, maar wat dit deuntje nog specialer maakt, is het Venezolaanse Joropo-ritme dat een weergaloze energie oproept die gevuld is met elektrische energie tussen drummer Jimmy MacBride en saxofonist Troy Roberts, die deze keer te vinden is met rechtopstaande en elektrische bas, samen met alle 3 de reeksen saxofoons. Terwijl "Harry Brown" een filmpersonage herkent dat wordt gespeeld door Michael Caine, wat het nummer een filmische esthetiek geeft. De melodie wordt gepresenteerd met een modulerende ritmische figuur eronder van de bas en drums. Bovenop de melodie in rigoureuze vorm, is de solo van Roberts ontzagwekkend en benadrukt hij zowel zijn compositorische als solo-sterke punten.

Elk nummer heeft zijn eigen unieke hoogtepunt. Op "Rejekt" roept Roberts een NU-JIVE-perspectief op, een kenmerkende kant voor Roberts alter ego van geluid. Zijn op groove gebaseerde goedheid is sprankelend brutaal. Roberts neemt de elektrische bas over, terwijl MacBride en Roberts stevig vergrendelen voor een diep gevoelde funk. Er is geen nummer dat niet onderscheidend is op dit uitje. Of het nu de echt centrische moderne jazz "Hightail" is of de contemplatieve "Aeonia" of "Solar Panels" (een woordspeling naar Miles Davis ', "Solar") waar Roberts schittert op sopraansaxofoon en een akoestische bas tutti melodie . Er is geen track die teleurstelt.

Het laatste nummer, "The Comedian", keert opnieuw terug naar het filmische thema, van textuurbeweging en een vloeiende melodie, met meerdere gevoelens. Op Stuff I Heard is de symbiose van MacBride en Roberts diep gevoeld, hun vermogen om verbinding te maken en, nog belangrijker, zich uit te drukken op het hoogste muzikale niveau is ongeëvenaard. Roberts blijft verbazen; hij gaat een stap verder op Stuff I Heard en stapt naar voren als een volwaardige componist met diepgang en waardering.

tracks:

01 Little Room
02 Harry Brown
03 Lifeline
04 Prayer of Hope
05 Rejekt
06 Hightail
07 Aeonian
08 Solar Panels
09 The Comdedian

musicians:

Troy Roberts: soprano, alto & tenor saxophones, acoustic bass, electric bass
Jimmy MacBride: drums